Hoera, het is prachtig weer en LinguaLog heeft de lente in het hoofd. Je kunt je dan wel de hele dag met taal bezighouden, maar er is ook nog natuur en die heeft niet zo veel met taal te maken.
Alhoewel?
De bloembollen staan in bloei. De krokussen zijn zelfs al uitgebloeid, de tulpen van LinguaLog bloeien nog net niet, het is nu echt de tijd van de narcissen en de hyacinten. En ja hoor, daar kan LinguaLog wat mee.
De bloemen zelf zijn natuurlijk al duizenden jaren oud, maar aan de namen ervan zijn in de oudheid verhalen verbonden geraakt.
De Griekse namen narkissos en hyakinthos zijn zelf trouwens ook ouder dan de verhalen. Taalhistorici hebben gevonden dat woorden op -issos en -inthos voor-Grieks zijn, dus niet Indo-Europees. Dat geldt ook voor labyrint en Korinthe: heel oude woorden die de Indo-Europeeërs overnamen toen ze in Griekenland terechtkwamen.
De verhalen over Narcissus en Hyacinthus zijn algemeen bekend geworden dankzij de Romeinse dichter Ovidius, schrijver van de Metamorphoses.
Hyacinthus
Hyacinthus en Apollo hielden op een dag een wedstrijd discuswerpen. Apollo wilde indruk maken, omdat hij veel van Hyacinthus hield. Hyacinthus wilde de ver weg geworpen discus opvangen, maar werd dodelijk gewond toen de discus op zijn hoofd viel. Volgens een andere versie was Zephyrus, de westenwind, jaloers op Apollo, en blies daarom de discus in de richting van Hyacinthus' hoofd.
Na diens dood ving Apollo het bloed van Hyacinthus op en maakte er een bloem van.
Narcissus
Aan de moeder van Narcissus was bij zijn geboorte voorspeld dat hij zou blijven leven als hij zichzelf maar niet kende. Narcissus wilde niets van liefde weten en wees iedereen af. Enkel de jacht interesseerde hem. Op die manier had hij al meerdere vrouwen teleurgesteld. Een van die vrouwen vroeg aan de god om Narcissus hiervoor te straffen. Op een dag was Narcissus moe van de jacht en wilde hij zijn dorst lessen met water uit een heilige vijver. Op dat moment zag hij zichzelf in de weerspiegeling van het water en… hij werd verliefd op de jongen die hij daar zag, zich niet realiserend dat hij het zelf was. Hij wilde de verschijning kussen en omhelzen, wat natuurlijk niet lukte. Hij dacht aan niets anders meer, at en dronk niet meer en verloor zijn schoonheid, kwijnde weg en stierf. De nimfen wilden hem verbranden, maar hij was nergens te vinden. Het enige wat overbleef was een bloem, van binnen geel en met witte blaadjes, die naar Narcissus genoemd werd.
Volgende week een blog over de krokus en de tulp, maar zonder verhalen!
Geniet nog maar even van de heerlijke geur van de hyacinten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten